Na ulicach naszych miast i miasteczek pojawiły się billboardy z trzymającymi się za ręce osobami tej samej płci. No cóż! Widok dziewczyn, które rzucają się sobie na szyje, nie jest czymś niecodziennym. Inaczej jest z chłopcami. Ci, którym zachciałoby się podczas spaceru chwycić się za dłonie, budziliby zdziwienie lub niesmak. Jednak już np. w Italii jest inaczej. Choć typ macho jest tam wciąż dość modny, to dwóch panów trzymających się pod ramię i żywo dyskutujących o polityce, podczas gdy ich żony idą z tyłu, gawędząc o modzie, to na ulicach widok całkiem normalny. Na południu można spotkać mężczyzn „zahaczonych” małymi palcami, co uważane jest za naturalny, spontaniczny gest męskiej przyjaźni.
Billboardy, o których mowa, nie mają jednak na celu prezentowania bogactwa kultur i zwyczajów, ale są – jak tłumaczą ich autorzy – elementem walki z homofobią, czyli nietolerancją wobec osób homoseksualnych. Problem polega na tym, że w dyskusji na temat homoseksualizmu myli się często tolerancję z akceptacją, a informację z reklamą i propagowaniem określonych postaw. Słowo „tolerancja” odnosi się do sytuacji, w której nasza ocena, np. jakiejś postawy, jest negatywna, ale mimo to owej postawy nie zwalczamy aktywnie. Dłubanie w nosie w mojej obecności denerwuje mnie i uważam je za wyraz chamstwa, ale dłubiącemu pozwalam dalej dłubać, a zatem jestem tolerancyjny. Czym innym jest akceptacja. Tego pojęcia używamy, kiedy mam (...)
Dostęp do treści serwisu jest płatny. Aby wyświetlić pełny tekst musisz być zalogowany
oraz posiadać wykupiony dostęp do tego numeru.
