Zestawienie takich pojęć jak „świętość” i „program” wydaje się dziwne. Pierwsze jest wzniosłe, niemalże nieziemskie, drugie bardzo konkretne i przyziemne. Czy można mówić o programie prowadzenia do świętości?

o. Tomasz Golonka OP: Papież w Tertio millennio ineunte podkreśla, że powołanie do świętości było w Kościele od zawsze. W Ewangelii czytamy: „bądźcie święci, jak ja jestem święty, mówi Pan”. II Sobór Watykański zaakcentował to w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele. Nowość tego wezwania polega na tym, iż Papież pragnie, aby wszystkie formy działania Kościoła służyły świętości.

s. Kazimiera Fleran: Żaden człowiek nie staje się świętym od razu. Potrzebny jest do tego czas i przejście konkretnej drogi. Uważam, że dążenie do świętości powinno mieć swój program, aby nauczyć człowieka jak żyć wiarą, mieć nadzieję i kochać tak, jak mówi Ewangelia.

ks. Paweł Deskur: Jan Paweł II mówi, że świętość jest darem, który pochodzi od Boga, a realizuje się go i zdobywa na ścieżkach ziemskiego życia. Tego Bożego daru nie da się zaprogramować, on po prostu jest; można natomiast zaplanować swoje życie, zmierzając do osiągnięcia wytyczonego celu.

Co w takim programie powinno się znaleźć? Jak prowadzić do świętości?

TG: Pierwszym ważnym krokiem do świętości jest pomoc w rozpoznaniu powołania. Papież w Vita con (...)

Dostęp do treści serwisu jest płatny.

    artykuł - 4 zł    

Aby wyświetlić pełny tekst musisz być zalogowany
oraz posiadać wykupiony dostęp do tego numeru.

cały numer - 10 zł