Robinson jest zbiorem śmiałych pytań, wymierzonych w stronę pobożnych sloganów i kaznodziejskich pocieszeń. Ukazuje rzeczywistość nie wybieloną, lecz pełną paradoksów, prawdy i fałszu – rzeczywistość, z którą czasem trudno sobie poradzić.
Inspiracją dla powstania tej publikacji były listy, które autor pisał do swego przyjaciela księdza. Pachocki podejmuje w niej najtrudniejsze filozoficzne problemy i pytania, a podyktowane one są niespotykaną wrażliwością autora, lekturą filozoficzną i literacką oraz chorobą (autor od lat cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową). Co znajdzie czytelnik w książce? Boga, cierpienie, człowieka, dobro i zło, Poznań, Łódź, Warszawę, Cytadelę, Lasek Golęciński, jezuitów i dominikanów, Tygodnik Powszechny, Mszę Rossiniego, Pierwszy Koncert Szymanowskiego, Eliota, Miłosza i Eckharta, wszystko co składa się też na naszą rzeczywistość i jej paradoksy, bo ta książka to nie "literackie relanium", ona ma nam pomóc w wyrwaniu się z odrętwienia.
"Ta książka jest inna, dlatego zamiast koić i schlebiać, może drażnić, gorszyć, oburzać, złościć, intrygować. Nie znajdziesz w niej chłodnej kalkulacji, wyrachowania ani zdystansowanej obojętności, tylko żywą wiarę - drapieżną, nieokiełznaną katolicką poprawnością. Krzysztof z pasją demaskuje puste kaznodziejskie pocieszenia." / Ze wstępu ks. Mariusza Pohla
"Tak, wierzę w rzeczy, których nie rozumiem. Wierzę, że dzieje się ze mną coś, o czym nie wiem lub czego nie umiem nazwać. Wierzę w życie duchowe. Wierzę, że człowiek jest istotą duchową. I że duchem jest Bóg. Wierzę w rzeczy niewidzialne tak samo, jak w widzialne. Nie są wcale mniej rzeczywiste ani mniej prawdziwe. Co do stopnia ich realności, to być może przysługuje im przewaga. Bo nieśmiertelność, niepodległość wobec rozpadu, wobec czasu stanowi o tej przewadze. O tej rzeczywistości przekonuje cierpienie. Na pytanie o to, co ostatecznie jest rzeczywiste, odpowiadam: ból. Kryterium rzeczywistości jest cierpienie. Dlatego nie poddaję się łatwo diagnozie, że utraciłem kontakt z rzeczywistością." / Krzysztof Pachocki
- rok wydania: 2012
- numer katalogowy: 915
- liczba stron: 200
- ISBN: 978-83-7033-847-3
- format: 123x195
Krzysztof Pachocki - był rodowitym poznaniakiem – urodził się w 1959 roku. Ukończył Inżynierię na Politechnice Poznańskiej. W czasie studiów był członkiem zarządu Niezależnego Zrzeszenia Studentów – opozycyjnego do komunistycznej władzy.
Publikował okazjonalnie teksty w tygodnikach: „Wprost”, „Solidarność”, „Tygodnik Powszechny” i „Gość Niedzielny” oraz w miesięczniku „W drodze”. Dla oficyny W drodze przełożył z języka angielskiego kilkanaście książek – wśród nich „Pasję Dominika” Simona Tugwella.
Spotkałem człowieka, który przeniknięty bólem i cierpieniem twierdzi, że trzeba przejść pustkę i wytrzymać stan bycia nikim. Żadnego lamentu nad sobą, żadnej pretensjonalności. Autor stawia pytania, których ja bałbym się wypowiedzieć publicznie. Na dodatek bez pretensji do kogokolwiek. Czytając czułem mrowienie na skórze. Znakomita książka, jedna z najlepszych rzeczy jakie ostatnio czytałem. – Krzysztof Pałys OP, autor Ludzie ósmego dnia
Doskonale napisane i wybitne dzieło. – Tomasz Gałuszka OP, autor Inkwizytor też człowiek. Intrygujące karty Kościoła
Polecamy
.jpg)